ഗ്രാമഹൃദയങ്ങള്‍ തേടി......

(ഒരു യാത്രാ കുറിപ്പ്)

നന്ദി ഹിൽസിലെ മനോഹരമായ സൂര്യോദയം കണ്ടു ഏകദേശം പത്തു മണിയോടെ അവിടുന്നു ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു.. പിന്നെ അടുത്തുള്ള ഒരു വെള്ളച്ചാട്ടമാണു ലക്ഷ്യം...തനി ഗ്രാമീണ പ്രദേശത്തിലൂടെയായിരുന്നു  യാത്ര... വഴിയിൽ മുന്തിരിത്തോട്ടങ്ങളും പൂഷ്പക്യഷികളും എല്ലാം പലയിടത്തും കാണാം.... റോഡിൽ നിന്നും കുറച്ചു ദൂരയായി കാണുന്ന ചെറിയ കുന്നുകളില്ലാം വലിയ ഉരുളൻ പാറകൾ തലയുയർത്തിൽ നിൽക്കുന്നത് കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയുണ്ടായിരുന്നു.. വിജനമായ റോഡുകളിൽ ഇടക്കിടക്ക് വാഹനങ്ങൾ കാണാം... റോഡിനിരുവശത്തും അവിടെവിടെയായി ചെറിയ വീടുകൾ , ചില വീടുകൾ കല്ലിന്റെ വലിയ പാളികൾ കൊണ്ട് ചുറ്റും വേലികെട്ടിയിരിക്കന്നത് കാണാൻ ഒരു പ്രത്യേക ഭംഗിയുണ്ടായിരുന്നു..

യാത്രക്കിടയിൽ യാദ്യശ്ചികമായാണു ഒരു കൊച്ചു ഗ്രാമീണ സ്കൂളിന്റെ മുന്നിൽ കുറേ കുട്ടികൾ ഫാൻസി ഡ്രസ്സിനെന്ന പോലെ പല വേഷത്തിൽ നിൽക്കുന്നത് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്.. അവിടെ എന്തോ പ്രോഗ്രാം നടക്കുന്നെന്ന് മനസിലായി... വിവേകിന്റെ ക്യാമറക്ക് വയറു നിറക്കാൻ പാകത്തിൽ അവിടുന്നു കിട്ടുമെന്നു തോന്നി... വണ്ടി സൈഡാക്കി ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി... പക്ഷെ.. അവിടെ പോയി ഫോട്ടോ എടുത്താൽ ചിലപ്പോ പിള്ളാരു കല്ലെടുത്തെറിയുമോ.. നാട്ടുകാരു പിടിച്ച് മരത്തിൽ കെട്ടിയിടുമോ എന്നിത്യാതി ഭയത്തോടെയാണു ഞങ്ങൾ നടന്നത്... അവസാനം രണ്ടും കല്പിച്ച അവിടേക്ക് പോയി... അവിടെ കയറി അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന ഒരു അദ്ധ്യാപകനോട്  കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു.. കേരളത്തീന്ന് വരുവാണു.. നിങ്ങടെ ഞങ്ങൾ പ്രോഗ്രാം കണ്ടോട്ടെ.. ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നതിൽ വിരോധം ഉണ്ടോ എന്നൊക്കെ അന്വേഷിച്ചു... അവരും ഡബിൾ ഓകെ..

സ്വാമി വിവേകാനന്ദന്റെ ജന്മദിനം പ്രമാണിച്ചു നടത്തുന്ന പ്രോഗ്രാം ആയിരുന്നു അത്... കുറേ കുട്ടികൾ സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ, ഗാന്ധിജി,സുബാഷ് ചന്ദ്രബോസ്, ഭഗത്  സിംഗ്.. തുടങ്ങി പല വേഷത്തിൽ ഒരു ബഞ്ചിൽ ഇരിക്കുന്നു.. കാണാൻ ഒരു നൂറോളം കുട്ടികൾ നിലത്ത് ഇരിക്കുന്നു.. ... ഏതാണ്ട് അന്യഗ്രത്തീന്നു വന്ന ജീവികളെ കണ്ട കണക്കേ എല്ല്ലാരും ഞങ്ങളെ നോക്കുന്നു.. പിന്നെ ആകെപ്പാട് ബഹു രസം...

പ്രോഗ്രാം തുടങ്ങുന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.. വിശിഷ്ടാതിഥികള്‍ കണക്കെ ഞങ്ങളെ പിടിച്ചു വേദിയിൽ ഇരുത്തി...ഈശ്വരാ ഈ പാപികളോട് പൊറുക്കണേ... ഞാൻ മനസിൽ പ്രാർഥിച്ചു... ഒരു അദ്ധ്യാപകൻ ഞങ്ങളെ എല്ലാവർക്കുമായി അവിടെ പരിചയപ്പെടുത്തി... പ്രോഗ്രാമിൽ പങ്കെടുക്കാൻ കേരളത്തിൽ നിന്നു വന്നവരാണു.. എന്നൊക്കെ അങ്ങേരു കാച്ചി.. പിള്ളാരും അവരുടെ കൂടെയുള്ള അമ്മമാരുമൊക്കെ ഭയങ്കര കയ്യടി...

“ഈശ്വരാ ഞങ്ങൾക്ക് വട്ടാതാണൊ അതോ നാട്ടുകാർക്കൊ മുഴുവൻ വട്ടായതാണോ” മായാവിയിലെ സലീം കുമാറു ചോദിച്ചപ്പോലെ ഞങ്ങൾ പരസ്പരം ചോദിച്ച് ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചു.. ശേഷം അധ്യാപകർ എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു.. കന്നട ഒന്നും എനിക്ക് മനസിലായില്ല...ഉത്ഘാടന ശേഷം. സ്വാമി വിവേകാന്ദനെ കുറിച്ച് പിള്ളാരോട് ഞങ്ങളിൽ ആരെങ്കിലും സംസാരിക്കണം എന്നു പറഞ്ഞ് മൈക്ക് കൈമാറി.. പെട്ടു എന്നു പറഞ്ഞാമതിയല്ലോ.... !!

ഒടുക്കം,  അഖിൽ ഷാൻ സംസാരിക്കാമെന്നേറ്റു... അവൻ മൈക്ക് വാങ്ങി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.. ആദ്യം തന്നെ അവരുടെ കൂടെ ആ  പരിപാടിയിൽ പങ്കെടുക്കാൻ സാധിച്ചതിലുള്ള സന്തോഷം രേഖപ്പെടുത്തി ഏതാനും വരികൾ പറഞ്ഞു ... സ്വാമി വിവേകാനന്ദനെ കുറിച്ച് പറയാൻ ഒന്നും അറിയാത്തതിനാൽ പിന്നെ ചുളുവിൽ “ഏ.പി ജെ അബ്ദുൽകലാം എന്താണു പറഞ്ഞതെന്നു നിങ്ങൾക്കറിയുമോ കുട്ടികളെ..... .. ” എന്നു ചോദിച്ചു അവൻ ട്രാക്ക് മാറ്റി... പിള്ളാർക്കും അദ്ധ്യാപകർക്കും ഇംഗ്ലീഷ് ഇംഗ്ലീഷ് ഒന്നും അറിയാത്തതിനാൽ എല്ലാവരും ഭയങ്കര കയ്യടി... ഹാഹ്.. ശുഭം സുന്ദരം.. (പശുവിനെ കുറിച്ചെഴുതാൻ അറിയില്ലെങ്കിൽ പശുവിനെ തെങ്ങിൽ കെട്ടിയിട്ട്, തെങ്ങിനെ പറ്റി എഴുതുന്ന സിദ്ധാന്തം അവിടെ മനോഹരമായി അപ്ലൈ ചെയ്തു !!)


പട്ടിണി കിടക്കുന്നവന്റെ മുന്നിലേക്ക് ചക്കക്കൂട്ടാൻ വച്ചു നീട്ടിയ പോലെ ആയിരുന്നു വിവേകിന്റെ ആക്രാന്തം... അവിടെയില്ലാം പാറിപ്പറന്നു നടന്നു ഫോട്ടോ എടുത്തു.. അദ്ധ്യാപകരും വിദ്യാർഥികളും എന്തിനേറെ അവിടെ കഞ്ഞി വെക്കുന്ന ചേച്ചിവരെ ഫോട്ടോക്ക് പോസ് ചെയ്തു... ഒരു ഗാന്ധിജി വടി കൊണ്ട് കുത്തി ഭീഷണിപ്പെടുത്തി വരെ ഫോട്ടോ എടുപ്പിച്ചു... ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ ബഹു ജോറ് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ..... ഞങ്ങൾ വരുന്നവരെ മൊബൈൽ കാമറയിൽ ഫോട്ടോയെടുത്തിരുന്ന ഒരു സാറിനു ഇതത്ര പിടിച്ചില്ലേ എന്നൊരു സംശയം..!  ടീച്ചേഴ്സിൽ പലരും വന്നു കൈ തന്ന് പരിചയപ്പെടൽ ഭാഷ ഒരു പ്രശ്നം ആയതിനാൽ പ്രത്യേകിച്ച് സംഭാഷണം ഒന്നും നടന്നില്ല അവരു തമ്മിൽ... ഗേറ്റിന്റെ പുറത്ത് നിന്ന് നാട്ടുകാരിൽ ചിലരു തലയിട്ട് ഇതാരപ്പാ ഈ പരിഷ്കാരികൾ എന്നമട്ടിൽ എത്തി നോക്കുന്നു.... എന്നെ പിടിച്ചു അവിടുത്തെ പ്രിൻസിപ്പൾ ആക്കിക്കളയുമോ എന്ന് വരെ ഒരുവേള ഞാൻ സംശയച്ചു...  അത്രക്ക് വലിയ സ്വീകരണം...കൂട്ടത്തിൽ ഒരു പ്രായമുള്ള അദ്ധ്യാപകൻ വന്ന് ടിനോജിനോട്  സാറു ഇവിടെ ഇരുന്നാട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞ് കസേര നീട്ടിയപ്പോ അവനാകെ വണ്ടറടിച്ചു എന്നു പറഞ്ഞാമതിയല്ലോ... അവൻ കസേരയുടെ സൈഡിൽ പിടിച്ചു ഷോക്കടിച്ചപോലെ നിന്നു....  അതോ ബോധക്ഷയം വരുമെന്നു പേടിച്ചിട്ടാണോ അങ്ങിനെ നിന്നത് എന്നെനിക്കൂഹമില്ല...  മൊത്തത്തിൽ  പ്രാഞ്ചിയേട്ടന്റെ ലൈനിൽ പറഞ്ഞാൽ പരിപാടി കളറായി... അവർക്കും ഞങ്ങൾക്കും..!

പിന്നെ കുട്ടികളുടെ കലാപരിപാടി.. ഓരോ വേഷം ധരിച്ച കുട്ടികളും വന്നു പ്രസംഗവും മറ്റും പറയുന്നു.. പാട്ടു പാടുന്നു..  വേഷങ്ങൾക്ക് അനുസ്യതമായ ഡ്രാമയോ മറ്റോ ഒന്നും കണ്ടില്ല..  ചെയ്യുന്ന പ്രസംഗത്തിനോട് നീതി പുലർത്താൻ ഓരോരുത്തരും വേഷം അണിഞ്ഞതാണെന്നു തോന്നു... പലരും കൈയിൽ ഉള്ള കുറിപ്പിൽ നോക്കി മനസിരുത്തി വായിക്കുന്നത് കാണാം.. കാഴ്ചക്കാരായി വന്ന കുട്ടികൾ എല്ലാം മണ്ണിൽ ചമ്രം പടിഞ്ഞ് അച്ചടക്കത്തോടെ ഇരിക്കുന്നു..

നന്ദിയിലെ എൽ .പി സ്കൂളായിരുന്നു അത്..സുകൂൾ ചെറുതാണെങ്കിലും ഗവണ്മെന്റ് ഇക്കാര്യത്തിൽ പിശുക്ക് കാണിച്ചിട്ടില്ല.. എല്ലാ സൌകര്യങ്ങളും ഉണ്ട്.. കുട്ടികൾക്കൊന്നും ഒന്നിനും ഒരു മടിയും ഇല്ല.. പ്രോഗ്രാമൊക്കെ വളരെ നന്നായി മടി കൂടാതെ അവതരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.. അവരുടെ മേക്കപ്പ് എല്ലാം എടുത്ത് പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.. . ഗാന്ധിജിക്ക് വേണ്ടി തലയെല്ലാം മൊട്ടയടിക്കാൻ വരെ തയ്യാറായിരിക്കുന്നു... അദ്യാപകരും അവിടുത്തുകാർ തന്നെയാന്നു തോന്നുന്നു..

ഈ  ട്രിപ്പ് ഒരിക്കലും മറക്കില്ല.. ..പോകുന്ന വഴിയിൽ മുന്തിരിത്തോട്ടങ്ങളിലും പുഷ്പ തോട്ടങ്ങളിലും എല്ലാം കയറിയിറങ്ങി ആസ്വദിച്ചു ഒരു മനോഹര യാത്ര... അഥവാ ഗ്രാമങ്ങളുടെ ആത്മാവ് തേടി ഒരു യാത്ര....


ഫേസ്ബുക്ക് വഴി താഴെ കമന്റു ചെയ്യൂ....